Θάρρει, ἔσται γάρ τι ἐκ τῆς νυκτὸς ταύτης φῶς

~*~ Απολλώνιος ο Τυανεύς

 

(Έχε θάρρος, διότι μετά από αυτή την Νύχτα , θα έρθει κάποιο Φώς)

 

 

Λυσίπονος Αφή

Το μονοπάτι έμοιαζε απροσπέλαστο τη Νύχτα.
Μα η απόφαση είχε παρθεί. 

Έτοιμος ή όχι, τα ίχνη έπρεπε να ζωντανέψουν πάνω στο χώμα, τις πτήσεις
των πρώτων άστρων. Εκείνες τις αιθερόλουστες θυσίες της Ανάγκης.

Για σένα ήταν φυσικά ο δρόμος. 
Για εκείνα, απλά ο τρόπος.

Και όσα ποτέ δεν ειπώθηκαν, ήρθε η στιγμή να ανθήσουν ή να σβήσουν.
Στην όψη και στη κόψη ετούτης της αόρατης λυσίπονης λεπίδας.